Een Kerkhof Vol Verhalen
Met subsidie van het Prins Bernhard Cultuurfonds hebben we een audiotour rond de kerk laten maken. Vele uren bracht podcastmaker Jacqueline Maris door op het Heesseltse kerkhof waar ze met nabestaanden herinneringen ophaalde aan overledenen. Jacqueline: ‘Het waren vaak lange gesprekken, mensen willen dat hun geliefden in de verhalen doorleven.’
In de audiotour die via een QR-code beluisterd kan worden, loopt ze van de graven van de rijke boeren van toen via de grafkelder van de directeur van de steenfabriek naar een familie die in een onbewoonbaar verklaard café terechtkwam. En ze ontmoet nabestaanden bij opvallende graven met een persoonlijk verhaal.
Dit is de link maar het is nog indrukwekkender als je al luisterend echt over het kerkhof loopt!
En er is meer!
Sommige verhalen zijn zo bijzonder dat we ze hier uitgebreider willen laten horen.
Graf nummer 1
De enige grafkelder
In deze grafkelder ligt het echtpaar Van Thiel de Vries. Directeur van de steenfabriek ‘Meneer Jaap’ overleed in 1963. Anna Marie van Thiel de Vries was toen twaalf jaar oud. Zij herinnert zich Heesselt en vooral het steenoveneiland waar ze woonde als een ‘paradijsje’.
Luister hier naar haar verhaal
Graf nummer 2
Pascalle zonder achternaam
Toen Adri Verwoert achttien was, kwam Pascalle voor het eerst mee naar Heesselt. Zijn zus werkte in een wooninstelling voor zwaar gehandicapte mensen. Alle kinderen gingen met kerstmis naar huis, behalve de zesjarige Pascalle. Adri: ‘We waren meteen verliefd op haar’.
Adri staat met Jacqueline bij het graf van Pascalle
Graf nummer 3
Het drama van 1929
De winter van 1929 was ongekend streng. De Waal was bevroren en je kon zelfs met vrachtwagens naar de overkant. Vanuit de haven van Rotterdam gingen drie ijsbrekers op weg. Mensen waren nieuwsgierig en liepen massaal de krib op. Het liep uit op een drama.
Alex Olzheim en Fausto van Houwelingen vertellen wat er die noodlottige dag gebeurde.
Graf nummer 4
Lisette van der Veen
Lisette van der Veen werd met een hartafwijking geboren. Na een operatie toen ze drie maanden was, leek alles voorspoedig te gaan. ‘Het was een normaal keind’, zegt haar moeder Bets. Op haar vierde moet ze nog één keer onder het mes. Dat loopt dramatisch af. Toen Lisette stierf, was ze 34.
Moeder Bets vertelt wat er is gebeurd.
Graf nummer 5
Corry hield van paars
Corry Derksen kocht de laatste veertig jaar van haar leven alleen maar paarse kleren, zegt haar man Kees Vreugdenhil. Ze waren meer dan 60 jaar samen . Paars stond voor haar vrouwenstrijd, de kleur van de suffragettes. Ook deed Corry veel voor het dorp, schreef boekjes en zette zich in voor kunst en cultuur. ‘Sprankelend’ staat er op haar graf. Ja, dat was Corry zeker.
Kees Vreugdenhil vertelt over zijn Corry.
TENSLOTTE nog een woord van onze dominee Henrico ter Beek, waarom een kerkhof toch net iets meer is dan een begraafplaats!
“Deze plaats kan terecht ‘begraafplaats’ genoemd worden, want dat is het. Omdat begraafplaatsen vanouds rondom de kerk lagen, wordt dit ook wel ‘kerkhof’ genoemd. Deze laatste benaming zegt nog iets meer. Het woord kerk is afgeleid van het Griekse kuriakè, en dat betekent: “wat van de Heer is.” In de christelijke geloofstraditie is het kerkhof dus de hof van de Heer. Jezus zelf spreekt over een graankorrel die in de aarde valt, sterft, maar vervolgens ook weer vrucht draagt. Hij heeft het over zijn eigen dood en opstanding, maar Hij belooft dit ook aan mensen, in verbondenheid met Hem, en nodigt iedereen daarvoor uit. Dit goede nieuws (evangelie) klinkt op zondag, de dag van de opstanding, in de kerkt. Deze begraafplaats is dan niet alleen een plaats van verdriet, gemis en herinnering, maar in de benaming “kerkhof” voegt de christelijke geloofstraditie hoop toe.”
COLOFON:
Fotografie: Esther de Bruijn
Tekst en audio: Jacqueline Maris
Tekening: Soraya van Houwelingen
Webmaster: Hristo van Zuidam
